Ανέκαθεν η εκπαίδευση ήταν από τους βασικότερους πυλώνες του οικοδομήματος κάθε κοινωνίας, από την ακεραιότητα και δυναμική της οποίας εξαρτιόταν  - εν πολλοίς – και η αναπτυξιακή πορεία κάθε λαού και κάθε χώρας.

Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, η εκπαίδευση – σε όλες της πτυχές της – καλείται να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που ο θεσμικός, όσο και πολυδιάστατος της ρόλος, απαιτούν. Θιασώτες αυτής της άποψης και πρεσβευτές μιας εκπαίδευσης που βασίζεται στην αναγωγή του παιδιού – μαθητή σε κυρίαρχο παράγοντα της διδακτικής πράξης, προσπαθούμε, από το 1958 που ιδρύθηκε το εκπαιδευτήριό μας, να υπηρετήσουμε όσο πιο πιστά μπορούμε, το παιδί, τις ανάγκες του και τη μαθησιακή διαδικασία σε όλες τις εκφάνσεις της.

Σ’ αυτήν την τόσο ανταγωνιστική και απαιτητική κοινωνία, οι αυριανοί πολίτες, τα σημερινά μας παιδιά, καλούνται να επιπλεύσουν και να προοδεύσουν. Η συγκρότηση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας, με ελεύθερη σκέψη και κριτικό πνεύμα είναι το μόνο εχέγγυο για να το κατορθώσουν.

Γι’ αυτό λοιπόν σ’ αυτή την κατεύθυνση προσπαθούμε και εμείς σαν εκπαιδευτήριο:

→ να θωρακίσουμε τους μαθητές παρέχοντάς τους τις απαραίτητες γνώσεις που θα τους επιτρέψουν να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες απαιτήσεις της κοινωνίας του 21ου αιώνα.

→ να οξύνουμε την κριτική τους σκέψη, καθώς η ποικιλία και η πολυπλοκότητα των ερεθισμάτων που τους βομβαρδίζουν καθημερινά, απαιτεί συνεχή εγρήγορση και εύστοχη κρίση.

→ να αποφύγουμε το σκόπελο της στείρας παροχής γνώσεων, ώστε να μπορέσουν τα παιδιά με τη σειρά τους να αποφύγουν τη μονομερή μάθηση και τα γρανάζια της δογματικής εξειδίκευσης.

→ να γίνεται η διδασκαλία μια ενδιαφέρουσα ενασχόληση, ένα ελκυστικό καθημερινό ταξίδι και όχι ένας βαρετός εξαναγκασμός.

→ να μείνουμε προσηλωμένοι στην ενεργό μάθηση, που οριοθετεί το παιδί ως άξονα και ως διαδραστικό πυρήνα όλης της εκπαιδευτικής διαδικασίας στο σχολείο και όχι ως μηχανή απομνημόνευσης.

→ να δίνουμε στο μαθητή χώρο και χρόνο να αυτενεργήσει, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να αυτοπροσδιορίζει την ύπαρξη του καθημερινά στο χώρο του σχολείου, αναπτύσσοντας την κοινωνικότητά του και αντιδρώντας σωστά σε οποιεσδήποτε αλλαγές στο γύρω του κοινωνικό γίγνεσθαι.

→ να εμφυσήσουμε στο παιδί την τόσο σημαντική έννοια της αυτοπειθαρχίας και του αυτοσεβασμού, καθώς μόνο η κατάκτησή τους θα τα οδηγήσει και στο σεβασμό των συνανθρώπων του και στο μέλλον.

→ να δώσουμε στο παιδί να καταλάβει ότι, όσο σπουδαία είναι η αναγνώριση της ιδιαίτερης προσωπικότητας και μοναδικότητας του, άλλο τόσο σπουδαία είναι και η ανάπτυξη του πνεύματος συνεργασίας με τους υπόλοιπους συμμαθητές του, προκειμένου να επιτευχθούν οι όποιοι διδακτικοί και όχι μόνο στόχοι.

→ να αντλήσουμε από την ατελείωτη δεξαμενή της ψυχούλας κάθε παιδιού, όλη την αγάπη και ότι καλύτερο έχει να δώσει, καταξιώνοντας στα μάτια του την αγάπη και την ανεκτίμητη αξία και σημασία της.

→ να τους ευαισθητοποιήσουμε όσο περισσότερο γίνεται κοινωνικά και περιβαλλοντικά, καθώς η καλύτερη γροθιά στο στομάχι αυτής της αμοραλιστικής κοινωνίας θα είναι, αυριανοί πολίτες με φιλότιμο, ευαισθησίες και ενεργό συμμετοχή στα δρώμενα.

→ να τα βοηθήσουμε, με κάθε ικμάδα της ψυχής μας, να σφυρηλατήσουν ένα χαρακτήρα ακέραιο, μια προσωπικότητα υγιή, εμφορούμενα από ηθικές αξίες, που μόνο αυτονόητες δεν είναι στις μέρες μας, έτσι ώστε να μείνουν μακριά από κάθε είδους αντικοινωνική συμπεριφορά.

→ να διατηρούμε καθημερινά τα παιδιά ευτυχή, δυνατά και αισιόδοξα, γιατί η αθωότητα και η παιδικότητά τους είναι το ελιξίριο ζωής μιας κοινωνίας που περνάει κρίση και που θέλει το φιλί της ζωής απ’ αυτά τα παιδιά.