Η διδασκαλία του γνωστικού αντικείμενου της γλώσσας στο Νηπιαγωγείο στηρίζεται στην άποψη ότι η γνώση είναι περισσότερο αποτελεσματική όταν αυτή δομείται στο περιθώριο της συνείδησης. Το παιδί έρχεται σε επαφή με το ελληνικό αλφάβητο μέσα από την τυπική διδασκαλία, ενώ η γραφή και η ανάγνωση αποκτά νόημα για αυτό μέσα από τις βιωματικές δραστηριότητες που εξηγούν τον επικοινωνιακό χαρακτήρα της γλώσσας. Με τη δημιουργία κέντρων μάθησης (γωνιές δραστηριοτήτων) και με την υποστήριξη της παιδαγωγού, δημιουργούνται πραγματικές συνθήκες ώστε το παιδί να αλληλεπιδράσει με το ανθρωπογενές περιβάλλον εμπλεκόμενο σε μια μαθησιακή διαδικασία. Για παράδειγμα, η δημιουργία μιας αυτοσχέδιας γωνιάς, όπως αυτή του ταχυδρομείου, εμπλέκει το μαθητή σε μια σειρά ενεργειών που του είναι γνωστές από την καθημερινότητα του. Η γραφή του γράμματος, του αποστολέα και του παραλήπτη ακόμη και με ψευδογράμματα (γράμματα που δεν είναι εντελώς σωστά γραμμένα) αποτελούν σημαντικό μέρος στην κατανόηση της σπουδαιότητας της γραφής από τους μαθητές.

Γραφή ονόματος σε κάθε εργασία	Συμπληρώνοντας ένα εικονόλεξο